Kolejne zawody cudzoziemców bez informacji starosty

Robert Jaroszewski        08 maja 2018        Komentarze (0)

Polska gospodarka pożąda nowych zawodów.

Ruszyła maszyna legislacyjna w zakresie dalszych ułatwień w dostępie cudzoziemców do polskiego rynku pracy.

Możemy ją śledzić tu.

W lipcu należy się spodziewać listy nowych zawodów, w których praca nie będzie wymagała uzyskania informacji starosty – wykaz_zawodów.

Wykaz obejmuje grupy elementarne, które w sumie tworzy 197 zawodów.

Zwolnienie od konieczności uzyskania informacji starosty stosowane będzie także w przypadku zezwoleń na pobyt czasowy i pracę.

Nie wystarczy jednak sama chęć pracy w tym zawodzie.

Cudzoziemiec musi posiadać odpowiednie kwalifikacje do pracy w zawodzie określonym w wykazie.

Wyrazem szczególnego zainteresowania tymi pracownikami (oraz z chęci odblokowania zatorów w urzędach), do spraw wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia będziemy stosować przepisy nowe.

RODO chroni prawa cudzoziemców

Robert Jaroszewski        07 maja 2018        Komentarze (0)

RODO (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), chroni prawa cudzoziemców.

Na gruncie RODO nie ma znaczenia narodowość osób, których dane są przetwarzane.

Jeżeli działalność polskiego przedsiębiorcy polega na oferowaniu usług cudzoziemcom np. osobom pochodzących z Ukrainy, czy Białorusi, to należy przetwarzać dane osobowe tych osób w zgodzie z RODO.

Przepisom RODO podlegają przedsiębiorcy zagraniczni prowadzący działalność w Unii Europejskiej.

Zatem RODO powinien stosować odział przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, jeżeli przetwarza dane osobowe.

Ponaglenie

Robert Jaroszewski        23 kwietnia 2018        Komentarze (0)

Dziś o niekończącym się temacie, jakim jest czas załatwiania spraw w urzędzie.

Postępowania, których celem jest udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy ciągną się miesiącami na przekór przepisom regulującym terminy załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym.

Tytułem usprawiedliwienia urzędników trzeba przyznać, że urzędy zalane są powodzią wniosków i nawet starając się (informatyzacja, zatrudnianie nowych pracowników, reorganizacja), efekt jest daleki od ideału.

Cudzoziemiec jako wnioskodawca i strona postępowania, to ciężki przypadek, gdyż nie zna przepisów, często ma trudności z porozumiewaniem się i zrozumieniem podstawowych kwestii o niuansach prawa nie wspominając.

Są jednak sprawy oczywiste, proste, których zwłoka w rozpatrzeniu jest nie do uzasadnienia.

Jaka jest na to recepta?

Ponaglenie.

Ponaglenie odnosi się do dwóch sytuacji.

  1. Bezczynność – nie załatwiono sprawy w ustawowym terminie oraz w nowym terminie wskazanym w zawiadomieniu o niezałatwieniu sprawy w terminie.
  2. Przewlekłość – postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy.

Ponaglenie jest podaniem i musi zawierać uzasadnienie.

W wyniku ponaglenia sprawa trafia do organu rozpatrującego ponaglenie, który podejmuje określone kroki, m.in.:

1.      wskazuje, czy organ rozpatrujący sprawę dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, stwierdzając jednocześnie, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

2.      w przypadku stwierdzenia bezczynności lub przewlekłości:

a)      zobowiązuje organ rozpatrujący sprawę do załatwienia sprawy, wyznaczając termin do jej załatwienia, jeżeli postępowanie jest niezakończone,

b)      zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców jest organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewody w sprawach uregulowanych w ustawie o cudzoziemcach.

Zasadniczo ponaglenie wnosi strona za pośrednictwem organu właściwego do załatwienia sprawy.

Ponaglenia w sprawach postępowań dotyczących udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy wnosimy więc do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, ale za pośrednictwem wojewody, który prowadzi sprawę.

A tu wzór ponaglenia, oczywiście z natury mocno uproszczony i wymagający dostosowania do konkretnej sytuacji.

Strefa nadgraniczna

Robert Jaroszewski        26 marca 2018        Komentarze (0)

Cudzoziemiec może być niezwłocznie doprowadzony do granicy, jeżeli został zatrzymany w strefie nadgranicznej bezpośrednio po przekroczeniu granicy nieumyślnie i wbrew przepisom prawa (np. zabłąkany grzybiarz).

Strefa nadgraniczna obejmuje cały obszar gmin przyległych do granicy państwowej, a na odcinku morskim – do brzegu morskiego.

Strefa nadgraniczna obejmuje swoim zasięgiem obowiązki cudzoziemców zamierzających nabyć nieruchomość oraz … prawa przewożących napoje alkoholowe.

Konstytucja biznesu oczami cudzoziemca

Robert Jaroszewski        22 lutego 2018        Komentarze (0)

Polscy przedsiębiorcy oraz ich doradcy żyją ostatnio zmianami, jakie niesie ze sobą uchwalenie tzw. Konstytucji biznesu, to jest pakietu ustaw m.in. Prawo przedsiębiorców oraz ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jakie są relacje tych ustaw?

Wedle założeń ustawodawcy do działalności gospodarczej osób zagranicznych będą też stosowane przepisy ustawy – Prawo przedsiębiorców (w zakresie, w jakim osoby zagraniczne będą korzystały z takich samych praw jak przedsiębiorcy polscy i/lub będą korzystały z form organizacyjno-prawnych prawa polskiego), ale dla osób zagranicznych regulacje zawarte w ustawie – Prawo przedsiębiorców będą miały charakter w pełni komplementarny (i dodatkowy) względem ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak iż pomiędzy tymi dwiema ustawami nie będą występowały jakiekolwiek konflikty, niespójności lub sprzeczności.

Czas pokaże.

Zgodnie z ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1.     Osoby zagraniczne z państw członkowskich mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.

2.      Obywatele innych państw niż państwa członkowskie, którzy:

1)     posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:

a)     zezwolenie na pobyt stały,

b)      zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,

c)      zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 144, art. 159 ust. 1 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,

d)     status uchodźcy,

e)      ochronę uzupełniającą,

f)      zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,

g)     zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

h)     zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;

2)     korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,

3)      posiadają ważną Kartę Polaka,

4)     są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi,

5)     przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c i g

– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Jak widać w tej części jest to powtórzenie regulacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, która powoli odchodzi w niepamięć.

← Poprzednie wpisy