Polscy przedsiębiorcy oraz ich doradcy żyją ostatnio zmianami, jakie niesie ze sobą uchwalenie tzw. Konstytucji biznesu, to jest pakietu ustaw m.in. Prawo przedsiębiorców oraz ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jakie są relacje tych ustaw?

Wedle założeń ustawodawcy do działalności gospodarczej osób zagranicznych będą też stosowane przepisy ustawy – Prawo przedsiębiorców (w zakresie, w jakim osoby zagraniczne będą korzystały z takich samych praw jak przedsiębiorcy polscy i/lub będą korzystały z form organizacyjno-prawnych prawa polskiego), ale dla osób zagranicznych regulacje zawarte w ustawie – Prawo przedsiębiorców będą miały charakter w pełni komplementarny (i dodatkowy) względem ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak iż pomiędzy tymi dwiema ustawami nie będą występowały jakiekolwiek konflikty, niespójności lub sprzeczności.

Czas pokaże.

Zgodnie z ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1.     Osoby zagraniczne z państw członkowskich mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.

2.      Obywatele innych państw niż państwa członkowskie, którzy:

1)     posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:

a)     zezwolenie na pobyt stały,

b)      zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,

c)      zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 144, art. 159 ust. 1 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,

d)     status uchodźcy,

e)      ochronę uzupełniającą,

f)      zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,

g)     zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

h)     zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;

2)     korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,

3)      posiadają ważną Kartę Polaka,

4)     są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi,

5)     przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c i g

– mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Jak widać w tej części jest to powtórzenie regulacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, która powoli odchodzi w niepamięć.

Otagowane jako: Konstytucja biznesu