Stopniowo zaczynają obowiązywać w Polsce przepisy zmienionej ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Do 1 stycznia 2017 r. jest czas na gruntowne zapoznanie się z ustawą, kiedy to wchodzi w życie ostatnia grupa przepisów w tym ta dotycząca wysokości i sposobu ustalania minimalnego wynagrodzenia.

Ważna zmiana już obowiązuje – ustawa objęła swoimi przepisami zleceniobiorców a dokładnie mówiąc przyjmujących zlecenie lub świadczących usługi.

Kto to taki?

przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi to:

1. osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą zarejestrowaną w Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem Europejskiego Obszaru Gospodarczego, niezatrudniająca pracowników lub niezawierająca umów ze zleceniobiorcami albo
2. osoba fizyczna niewykonująca działalności gospodarczej – która przyjmuje zlecenie lub świadczy usługi na podstawie umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380 i 585), na rzecz przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) albo na rzecz innej jednostki organizacyjnej, w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności.

Wiemy jak liczna jest grupa cudzoziemców pracujących w Polsce na umowach zlecenia.

Cudzoziemcy – zleceniobiorcy i polscy zleceniodawcy, pamiętajcie o zmienionych przepisach.

Kto, będąc przedsiębiorcą albo działając w imieniu przedsiębiorcy albo innej jednostki organizacyjnej, wypłaca przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi wynagrodzenie za każdą godzinę wykonania zlecenia lub świadczenia usług w wysokości niższej niż obowiązująca wysokość minimalnej stawki godzinowej, podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.